Waterzuring
Waterzuring (Rumex hydrolapathum) is een inheemse, meerjarige plant uit de duizendknoopfamilie (Polygonaceae).
Naamgeving
Zuring duidt op de zure smaak van de plant .
De naam Rumex betekent in het Latijn “speer” of “pijl” en verwijst naar de scherpe, puntige bladen. Hydrolapathum combineert de woorden “hydro” (water) en “lapathum” (zuring).
Vertaling
Engels: Great Water Dock
Frans: Patience d’Eau
Duits: Wasser-Ampfer of Fluß-Ampfer
In alle talen wordt in de naam verwezen naar de karakteristieke habitat van de plant: vochtige gebieden langs waterkanten. Het Engelse “Great Water Dock” benadrukt ook de aanzienlijke grootte van de plant.
Voorkomen
Je vindt waterzuring langs de oevers van sloten, meren, rivieren en moerassen. De plant gedijt het best op vochtige, voedselrijke gronden.
In Mechelen vind je de plant onder meer op een enkele plaats langs de binnen-Dijle of langs de Leuvense Vaart.
Waterzuring is bestand tegen overstromingen en kan goed overleven in waterrijke omstandigheden waar andere planten het moeilijk hebben.
Beschrijving
Waterzuring is een imposante plant die een hoogte kan bereiken van 1,5 tot wel 2 meter.
De plant heeft een korte, horizontale wortelstok, meestal in de onderwaterbodem.
De stengels zijn stevig, rechtopstaand en vaak licht geribbeld. De donkergroene bladen zijn groot en lancetvormig, met een lengte van 20 tot 60 cm. De onderste bladen kunnen zelfs nog groter zijn. De rand is gaaf.
De onderste bladen hebben lange bladstelen, terwijl de bovenste bladeren korter gesteeld zijn.
Bloeiwijze
De bloeiwijze van de waterzuring bestaat uit lange, vertakte pluimen die bestaan uit talrijke kleine, groenachtige tot roodbruine bloemen. Deze bloemen bloeien van juni tot augustus. De bloempluimen zijn opvallend groot en kunnen tot wel 50 cm lang worden.
De kleur van de bloemen verandert tijdens de bloei.
De bloemen zijn eenhuizig, wat betekent dat mannelijke en vrouwelijke bloemen op dezelfde plant voorkomen. Na de bloei vormen zich kleine, driehoekige vruchten, die door de wind of het water worden verspreid.
Culinair
Hoewel de bladen van waterzuring een zure smaak hebben, wordt deze plant niet vaak gebruikt in de culinaire wereld. De zure smaak is afkomstig van oxaalzuur, een stof die ook voorkomt in zuring (Rumex) en rabarber. Jonge bladen van waterzuring kunnen echter in kleine hoeveelheden worden gebruikt in salades of als kruid in soepen en stoofschotels worden toegevoegd.
Historisch gezien werden jonge scheuten en bladen van zuringsoorten soms gegeten als een bron van vitamine C, vooral in tijden van voedseltekorten.
Waterzuring in de kruidengeneeskunde
Waterzuring heeft, net als andere zuringsoorten, een geschiedenis van medicinaal gebruik.
In de volksgeneeskunde werd waterzuring gebruikt om spijsverteringsproblemen, bloedarmoede, en huidproblemen te behandelen. Vooral bij leveraandoeningen en constipatie werd de wortel van de plant als medicijn gebruikt.
Referenties en meer info:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Waterzuring
https://www.floravannederland.nl/planten/waterzuring
https://www.ecopedia.be/planten/waterzuring
https://wilde-planten.nl/waterzuring.htm
https://www.plantennamen.info/nederlandse-namen/waterzuring-rumex-hydrolapathum
https://wildeplanteninbrugge.blogspot.com/2023/05/waterzuring-rumex-hydrolapathum.html